ตอนที่ 25 การต่อสู้
เซจิไม่รู้สึกทึ่งกับเรื่องนี้หลังจากได้รู้เกี่ยวกับด้านที่ซ่อนอยู่ในโลกนี้
เหมือนกับที่เขาคาดหวังมานานแล้ว
เขาไม่ได้คาดหวังว่าเขาจะค้นพบพวกนี้อย่างรวดเร็ว
หยินหยางมาสเตอร์... วิญญาณบริวาร...
เขาพยายามนึกความทรงจำในร่างกายนี้ของเขา หลังจากการที่ได้รู้ความลึกลับที่เพิ่มขึ้น
'เซจิคนเดิมคงจะถูกเกลียดอย่างแรงแน่ๆ ไม่งั้นทำไมครอบครัวของฉันถึงไม่ได้ติดต่อหาฉันนานขนาดนี้
แม้ว่าเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นกับคนผมบลอนด์ทำให้เขาต้องไปที่สถานีตำรวจ
และการย้ายโรงเรียนก็ไม่จำเป็นต้องมีผู้ปกครองของเขาตลอดเวลา... แต่ครอบครัวของเขาอาจจะรู้เรื่องนี้อยู่ใช่มั้ย?
เซจิไม่แน่ใจ ด้วยความบาปที่เซจิคนก่อนเคยทำไว้มาก่อน
มันจะไม่แปลกที่พวกเขาจะถูกเมินเฉยใส่ต่อเขาอย่างสิ้นเชิง
ถ้าเขาต้องการที่จะมีความสุขกับชีวิตจริงๆ เขาก็รู้สึกเหมือนว่าความสัมพันธ์กับครอบครัวที่กลมกลืนเป็นสิ่งที่จำเป็นและ...
เขาก็รู้สึกเหมือนกับว่าเขาควรจะทำตัวให้เหมาะสมกับร่างกายตัวนี้ที่ได้ใช้มัน
เซจิอยากจะคืนดีกับครอบครัวของเขา
แต่เซจิคนเก่านั้นก็แย่มาก!
สิ่งที่เขาทำมาในอดีตก่อนหน้านี้ ... เอาจริงๆ พูดได้เลย ถ้าเซจิมีพี่ชายเหมือนเขาบางทีเขาอาจจะมนไม่ไหวที่จะฆ่าเขาได้ก็ได้!
ตั้งแต่ถึงแม้เขาจะไม่คิดว่าเซจิจะสามารถอภัยให้ได้
แต่เขาก็ไม่มีความคิดที่จะได้รับการให้อภัย
แต่เขาไม่สามารถทำได้แค่รอ แม้ว่าเขาจะทำมันไม่พอก็ตาม
แต่อย่างน้อยเขาควรพยายามที่จะทำตัวให้เหมาะสมกับครอบครัวใช่ไหม?
โดยเฉพาะอย่างยิ่งหลังจากเรียนรู้ว่าครอบครัวของเขาเป็นตระกูลหยินหยางมาสเตอร์...
เซจิรู้สึกเหมือนว่าเขาควรจะติดต่อกับครอบครัวของเขาโดยเร็ว
แต่เพียงแค่คิดเกี่ยวกับวิธีหางทาง ก็ทำให้เขารู้สึกปวดท้องอย่างหนักแล้ว
'ลืมไปเถอะ รอหน่อยล่ะกัน' เซจิถอนหายใจลึกๆ
...
ในอีกไม่กี่วันข้างหน้ามีดูเหมือนจะยุ่งมาก
การเตรียมความพร้อมสำหรับงานโรงเรียนนั้นก้าวหน้าไปตามปกติ
มิกะออกจากชมรมเทนนิสอย่างเป็นทางการและรู้สึกยังไม่ได้เข้าร่วมชมรมไหน
ชิอากิเองก็ยุ่งอยู่กับการซ้อมงานโรงเรียนในงานของชมรมการละคร
สมมุติว่าถ้าพวกเขาได้สร้างภาพยนตร์ที่ดีขึ้นมาก็ต้องให้ความสำคัญแก่การซ้อมบทของนักแสดงด้วย
เซจิยังคงเพิ่มค่าสถานะของ [ความรู้]
ของเขาทุกวันที่โรงเรียนในขณะที่ฟาม[ค่าการกระทำ]หลังจากเลิกเรียน
ตอนบ่ายของวันพฤหัสบดี เขาได้ใช้ข้ออ้างในการ
"ตรวจสอบสิ่งต่างๆ" เพื่อฟามตัวเลือก [บาสเกตบอล] ของเขาที่ชมรมบาสเกตบอลและได้มา
3 แต้มควบคู่กับการบดขยี้ความภาคภูมิใจของสมาชิกชมรมบาสเกตบอลเป็นฝุ่นผงและเพิ่มค่าความชื่นชอบของผู้หญิงที่ดู
ตัดสินจากบรรยากาศแล้วคงจะเป็นไปไม่ได้ที่เขาจะกลับไปที่ชมรมบาสเกตบอลอีกแล้ว
... รวมถึงข่าวลือเกี่ยวกับการล่มสลายของชมรมเทนนิสกำลังแพรกระจายไปรอบๆโรงเรียนอย่างรวดเร็วนี้
รวมกับเหตุการณ์ล่าสุดที่ชมรมบาสเกตบอล อาจทำให้พวกเขาขายหน้าได้
ในตอนเย็นเขายังคงประสบความสำเร็จในการฟาม
[ร้องเพลง] และ [เต้น] กับผู้ชมเพียงคนเดียวอีกด้วย
ผู้ติดตามเพียงคนเดียวของเขาชื่อ ปลาบิน ดูเหมือนจะเชื่อเรื่องเหตุผลที่น่าหัวเราะของเขาเกี่ยวกับเหตุผลที่เขาทำมัน
แม้ว่าเขาจะทำให้เขารู้สึกซาบซึ้งใจ แต่เขาก็รู้สึกโล่งใจอย่างมากที่เธอยืนยันว่าจะดูการแสดงของเขา
ทั้งสองคนเริ่มพูดคุยเกี่ยวกับหัวข้อต่างๆมากขึ้นและพบว่าพวกเขาได้ร่วมกันแบ่งปันความสนใจร่วมกันโดยบังเอิญ
ดังนั้นพวกเขาจึงกลายเป็นมิตรต่อกันมากขึ้น
อย่างสุดท้ายในวันศุกร์ก็คือ วิชางานบ้านและหัวข้อเรื่องคือการทำอาหาร
เซจิอยู่ในกลุ่มที่มีมิกะ ชิอากิ และคาซึฟุรุ
โอกิซึ่งเขาได้คัดเลือกมาอย่างดี อาหารที่พวกเขาทำก็รสชาติทั่วไป
ถึงอย่างงั้นก็มีกลุ่มหนึ่งที่มีทักษะอาหารอยู่ในระดับดีกว่าที่เห็นได้ชัดกว่าคนอื่น
ๆ
นั้นเป็นกลุ่มของ คาโฮะ มิยาโมโตะ
ผู้หญิงอ้วนที่มักขาดความมั่นใจในการแสดงออก กำลังส่องประกายด้วยความงดงามอย่างน่าอัศจรรย์แบบนี้เมื่อทำอาหาร!
แม้ว่าพวกเขาจะทำอาหารธรรมดาๆได้ แต่เธอก็ทำให้พวกเขาได้ลิ้มรสการทำอาหารระดับเชฟของโรงแรมระดับ
5 ดาวเลย จนถึงที่ว่าครูชื่นชมเธอจนไม่รู้จบ
ในที่สุด เซจิก็เข้าใจว่าทำไมเธอถึงไม่โดดเดี่ยวในชั้นเรียน
เพราะมีเพื่อนผู้หญิงบางคน แม้ว่าเธอจะเป็นคนเก็บตัวที่ดูไม่ค่อยดีก็ตาม
'นี่มันอะไร... ไม่ใช่ว่าเธอมีความสามารถที่น่าภูมิใจไม่ใช่หรือไง?
เธอดูจะมั่นใจได้มากขึ้นนิ 'เซจิถอนหายใจกับตัวเอง
เช่นเดียวกับความรู้สึกที่ภาคภูมิใจในใจของเขามิยาโมโตะ
ดูเหมือนจะสังเกตเห็นว่าเขากำลังจ้องมองมาที่เธอและเธอได้สบตากับเขา
เซจิยิ้มให้เธอขณะที่ยกนิ้วให้
มิยาโมโตะหันไปรอบๆ อีกครั้ง
นี่เหมือกับระเบิดที่เซจิโยนมา
หลังเลิกเรียนเขาก็ทำงานตามปกติก่อนที่เขาจะกลับบ้าน
จากนั้นเขาก็เปิดดูตัวเลือกการกระทำที่มีอยู่ทั้งหมดของเขา
เพื่อฟามแต้ม ซึ่งในที่สุดก็ทำให้เขามีคะแนนมากพอที่จะซื้อไอเทมที่เซจิต้องการมาได้ตลอดเวลาได้แล้ว!
[การ์ดเปิดการใช้งานการต่อสู้ทางกายภาพ] ซึ่งต้องใช้
35 แต้ม!
เอาจริงๆ เขารู้สึกว่าการใช้ 35 แต้มสำหรับ
[การ์ดเพิ่มความสามารถ] เป็นสิ่งที่ฟังดูไม่ดี เนื่องจากมี [การ์ดเพิ่มความสามารถ]
อื่น ๆ อย่าง [ความสามารถทางกายภาพ-พุ่งและเพิ่มความสามารถทางกาย]
ซึ่งต้องใช้เพียง 20 คะแนนเท่านั้น
หลังจากได้รู้เกี่ยวกับด้านมืดที่ลึกลับในสังคมแล้ว
เซจิคิดว่าเขาควรให้ความสำคัญกับการเพิ่มความสามารถในการต่อสู้ของเขาจะดีกว่า
'35 คะแนน... ฉันหวังสุดๆ ว่ามันจะคุ้มค่ากับราคานะ
ระบบสุดที่รักจ๋า… ' เซจิพึมพำขณะที่เขาทำการแลกเปลี่ยน
การ์ดที่พอดีกับมือของเขาได้ทันทีปรากฏตัวขึ้นที่ด้านหน้าของเขาด้วยประกายแสง
และมีภาพการต่อสู้หลากหลายอย่างปรากฏออกมาระหว่างที่เกิดการ์ดขึ้นและวาดมันลงไป
และมีรูปทักษะการต่อสู้ที่หลากหลายอยู่ในการ์ดใบนั้น
เซจิรู้สึกสูญเสียตัวเองไปช่วงขณะก่อนที่มองไปที่การ์ดใบนั้น
ก่อนที่เขาจะรู้สึกตัวและเลือกตัวเลือก [ใช้การ์ด] อย่างระมัดระวัง
การ์ดใบนั้นหายไปกลายแสงสีขาวแล้วพุ่งเข้าไปในสมองของเขาทันที
ตอนแรกเซจิก็ปวดหัวและรู้สึกว่ามีบางอย่างที่ถูกหลอมและถูกใส่เข้ามาในสมองของเขา
นี้ยังคงเป็นช่วงเวลาที่ไม่รู้จักจบ เมื่อเซจิได้สติ
เขาก็พบว่าเขาทรุดตัวลงบนพื้น มือของเขาจับไปที่ศีรษะของเขาและร่างกายของเขายังคงสั่นอย่างรุนแรง
'มันค่อนข้างจะอึดอัดเลยแฮะ... ' เขาลุกขึ้นอย่างช้าๆ
'แต่... '
เซจิมองมือของเขาแล้วก็ชกไปในอากาศ
* ตู๊มๆ ! * หมัดที่เขาชกเบาๆ
ก่อให้เกิดลมกรรโชกพัดอย่างรุนแรงเกิดขึ้น!
เซจิยังคงไล่ชกต่อไปอีกหลายครั้ง และการชกแต่ละครั้งก็ดูมีพลัง
มันรู้สึกเหมือนว่าเอว หลังและขาของเขาเคลื่อนไหวได้ถูกต้องในการชกแต่ละครั้งและเขาก็สามารถที่จะใช้ร่างกายของเขาได้อย่างง่ายๆด้วยการโจมตีแต่ในแต่ละครั้ง
อันที่จริง ดูเหมือนว่าเขาอยู่ในระดับนั้นแล้วต่างหาก!
ในที่สุดเขาก็จบด้วยการเตะทำให้เกิดลมระเบิดออก
มันเหมือนกับเกิดพายุขนาดเล็กในห้องของเขาเลย
"นี่มันโคตรจะคุ้มค่าเลย ฮ่าฮ่าฮ่า!"
เซจิไม่สามารถยับยั้งตัวเองได้อีกแล้ว และโผล่ออกมาด้วยเสียงหัวเราะ
ในขณะที่มองไปที่มือและเท้าของตัวเอง
แม้ว่าจะไม่มีการเปลี่ยนแปลงภายนอก แต่ก็รู้สึกได้ว่ามันแตกต่างไปจากเดิมอย่างสิ้นเชิง
มันเหมือนกับว่าได้เปิดสวิตช์ที่อยู่ในสมองของเขาเรียบร้อยแล้ว
ตอนนี้เขาเข้าใจตามสัญชาตญาณแล้วว่าจะใช้กล้ามเนื้อและพลังในร่างกายของเขาได้ยังไง!
แม้ว่าเซจิ ไม่แน่ใจว่าเขาเป็นนักสู้ระดับไหนเทียบกับคนที่มีศิลปะการต่อสู้จริงๆ
หรือว่าเขายังคงเป็นพวกฝึกหัดในกลุ่มศิลปะการต่อสู้อยู่ เขารู้สึกราวกับว่าเขาแข็งแรงกว่าเดิมถึงสองเท่า!
ก่อนหน้านี้เขาได้โหลดเซฟถึงหกครั้งเพื่อจักการคนผมบลอนด์อย่างจริงจังโดยที่ไม่ได้รับบาดเจ็บใดๆ
แต่ตอนนี้เขาอาจจะทำได้ในครั้งเดียว และเขายังสามารถทำให้ผมบลอนด์พิการอย่างถาวรได้เลย มันจะง่ายมากที่จะทำให้ตรงนั้นของมันพิการตลอดชีวิตได้!
ตามที่คาดไว้ การ์ดที่ต้องใช้ 35
คะแนน! ไม่เพียงแต่มันจะโคตรคุ้มค่าในการแลกเปลี่ยนนอย่างแน่นอน!
'ของระบบเนี่ยมันดีอย่างที่คาดไว้จริงๆ'
เซจิถอนหายใจในขณะที่เขาตรวจสอบระบบของเขาอีกครั้ง
จากนั้นความประหลาดใจของเขาเขาสังเกตเห็นว่าใน [ความสามารถทางกายภาพ], [การกรทำ]
และ [ไอเทม ตัวเลือกใหม่ๆ
ได้เพิ่มขึ้นอีกมารอบ!
[ความสามารถทางกายภาพ] รวมถึงหมวดย่อยของ
[การต่อสู้] ซึ่งมีค่าสถานะเป็นของตัวเอง นอกเหนือจากตัวเลือกเช่น
[การฝึกด้วยตนเอง], [จำลองการต่อสู้] และ [ออกจากการฝึกด้วยตนเอง]
เพื่อแก้ไขให้ดีขึ้น...
[การกระทำ] ตอนนี้มี [แสดงศิลปะการต่อสู้] ด้วยเงื่อนไขเบื้องต้นคือต้องมี
ความสามารถทางกายภาพ 40 และความสามารถพิเศษ 25
,[สู้มือเปล่า] เงื่อนไขเบื้องต้นคือต้องมี ความสามารถทางกายภาพ 40 และการสื่อสาร
25 ,[การกระทำที่เหมือนพระเอก] ด้วยเงื่อนไขเบื้องต้นคือต้องมี
ความสามารถทางกายภาพ 50 การสื่อสาร25 ความสามารถพิเศษ 25 ... และอื่น ๆ
สิ่งเหล่านี้จำเป็นต้องใช้หมวดย่อยของ [การต่อสู้] ที่เพิ่งเปิดใช้งาน
หมวด [ไอเทม] แต่ละประเภทก็มี [การ์ดสุดยอดทักษะ-หมัดปืนใหญ่]
ที่ใช้
50 แต้ม ;[การ์ดเพิ่มความว่องไว-สเต็ปเท้าอสรพิษ]
ใช้
45 แต้ม;
[การ์ดเทคนิคการป้องกัน – นกกระจอกโบยบิน] ใช้ 45 แต้ม;
[การ์ดเทคนิคการขว้าง - โยนมัด] ใช้ 50 แต้ม ; [การ์ดเทคนิคการกำจัด – ฝ่ามือปนกระดูก]
ใช้ 40 แต้ม... และอื่น ๆ
ปากเซจิยังคงกระตุกอยู่ ขณะที่เขาเลื่อนข้อมูลไอเทมลงมาลงมา
'ว้าว…'
ดังนั้นแล้วการเปิดใช้งานตัวเลือก [ต่อสู้] นี้เป็นเพียงจุดเริ่มต้นเท่านั้น
...
หากไม่นึกถึงตัวเลือกใหม่ใน
[ความสามารถทางกายภาพ] และ [การกระทำ] เพียงแค่ไอเทมใหม่ทั้งหมดนี้ก็พอที่จะทำให้เขาปวดหัวได้แล้วหัว
ถ้าเขาแลกกับการ์ดเทคนิคใหม่ๆ เหล่านั้นมาและใช้พวกมัย
เขาจะกลายเป็นอาวุธของมนุษย์อย่างไม่ต้องสงสัย!
และนี่คือทั้งหมดที่ระบบของเขามีเหรอ?
แน่นอนว่า ไม่!
เซจิเริ่มรู้สึกว่าระบบของเขา ไม่ได้เป็นอย่างที่เขาคิดมาก่อน
– โอเค แม้ว่าตอนเริ่มต้นจะไม่ง่าย แต่ตอนนี้เขาได้รู้ว่าความจริงแล้วเขาต้องฟามอย่างไม่มีที่สิ้นสุด!
'การเปิดใช้งานตัวเลือก [การต่อสู้] มันเป็นแบบนี้นี่เอง
... ถ้าฉันเปิดใช้งานตัวเลือกอื่น ๆ
ก็อาจจะเป็นแบบเดียวกัน... ' เขาถูคางของเขาขณะที่คิด
"เอาล่ะ ระบบ แกทำให้ฉันประหลาดใจจริงๆ"
เซจิคิดขณะที่ปิดเมนูระบบ
'วันนี้ก็จบแค่นี้ล่ะนะ พรุ่งนี้ก็ค่อยเรียนรู้ที่เหลือมันทีหลังละกัน'
เขาได้อาบน้ำ ท่องเว็บ
และพักผ่อนสำหรับค่ำคืนเรียบร้อยแล้ว
ถึงอย่างงั้น...
ก็มีแรงกระตุ้นบางอย่างทำให้เกิดเขาความกระวนกระวายในใจ บอกว่าเขาว่าต้องไปปลดปล่อยมันออกมา
เซจินึกถึงตัวเลือกใหม่ของเขา
'ออกไปเดินเล่นซักหน่อยล่ะกัน'
เขารู้สึกจะไม่ค่อยคุ้มค่ากับการฟามเลย ถ้าเขาไม่ได้เคลื่อนไหวร่างกาย
นี้มันจึงทำให้เขารู้สึกตื่นเต้นมาก
เขาสวมแจ็คเก็ตและออกจากอพาร์ตเมนต์ไป
ข้างนอกในตอนนี้เป็นคืนฤดูใบไม้ร่วงที่หนาวเย็นและมืดมิด
-------------------
ความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็น