บทความ

ตอนที่ 25 การต่อสู้

เซจิไม่รู้สึกทึ่งกับเรื่องนี้หลังจากได้รู้เกี่ยวกับด้านที่ซ่อนอยู่ในโลกนี้ เหมือนกับที่เขาคาดหวังมานานแล้ว เขาไม่ได้คาดหวังว่าเขาจะค้นพบพวกนี้อย่างรวดเร็ว หยินหยางมาสเตอร์ ... วิญญาณบริวาร ... เขาพยายามนึกความทรงจำในร่างกายนี้ของเขา หลังจากการที่ได้รู้ความลึกลับที่เพิ่มขึ้น ' เซจิคนเดิมคงจะถูกเกลียดอย่างแรงแน่ๆ ไม่งั้น ทำไมครอบครัวของฉันถึงไม่ได้ติดต่อหาฉันนานขนาดนี้ แม้ว่าเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นกับคนผมบลอนด์ทำให้เขาต้องไปที่สถานีตำรวจ และการย้ายโรงเรียนก็ไม่จำเป็นต้องมีผู้ปกครองของเขาตลอดเวลา... แต่ครอบครัวของเขาอาจจะรู้เรื่องนี้อยู่ใช่มั้ย ? เซจิไม่แน่ใจ ด้วยความบาปที่เซจิคนก่อนเคยทำไว้มาก่อน มันจะไม่แปลกที่พวกเขาจะถูกเมินเฉยใส่ต่อเขาอย่างสิ้นเชิง ถ้าเขาต้องการที่จะมีความสุขกับชีวิตจริงๆ เขาก็รู้สึกเหมือนว่าความสัมพันธ์กับครอบครัวที่กลมกลืนเป็นสิ่งที่จำเป็นและ... เขาก็รู้สึกเหมือนกับว่าเขาควรจะทำตัวให้เหมาะสมกับร่างกายตัวนี้ที่ได้ใช้มัน เซจิอยากจะคืนดีกับครอบครัวของเขา แต่เซจิคนเก่านั้นก็แย่มาก! สิ่งที่เขาทำมาในอดีตก่อนหน้านี้ ... เอาจริงๆ พูดได้เลย ถ้าเ

ตอนที่ 24 ผู้ใช้ตราแห่งจิตวิญญาณบริวาร

" ทำไมคุณถึงขอบคุณผมล่ะ ?" " สำหรับคนอย่างนายแล้ว... " นัทสึยะหันเหสายตาของเธอออกไป "ชั้นคิดว่านายจะมีข้อร้องเรียนบางอย่างนะ... " " โอะ งั้น... ตอนนี้ผมยังเรียกร้องได้อยู่ไหม ?" " นายไม่ควรขอจะดีกว่านะ" ทั้งสองคนมองกันอีกครั้งและทั้งคู่ก็ยิ้ม " ให้ชั้นได้แนะนำนายหน่อยล่ะกัน" นัทสึยะ โยรุฮานะมองไปข้างหลังของเซจิ ทำให้เขากลับหันกลับมาอีกเช่นกัน นี้มันสิ่งมีชีวิตในตำนาน... ไม่สิ ผู้หญิงคนนี้มายืนอยู่ตรงนั้นตั้งแต่เมื่อไหร่! ? นักเรียนวัยกลางๆที่ตัวเล็กและดูกะทัดรัดที่สวมหูแมวขนาดใหญ่และมีขนยาว กำลังเฝ้าดูเขาด้วยดวงตาสองสีอันลึกลับของเธอ เซจิไม่ได้สังเกตเห็นแม้แต่ตอนที่เธอปรากฏตัวในห้องนี้และกำลังยืนอยู่ข้างหลังเขาเลย! " เธอเป็นหนึ่งในผู้พิทักษ์ของชั้นและเป็นหนึ่งในผู้ใช้ตราแห่งจิตวิญญาณ บริวาร ชื่อของเธอคือ รานา คิริน เบื้องหน้าเธอเป็นนักเรียนโรงเรียนปีหนึ่งที่ลงทะเบียนเรียนในปีนี้ แต่เธอเป็นนักเรียนแค่ในชื่อเท่านั้นและไม่เคยเข้าเรียนในชั้นเรียนไหนๆ เพราะเหตุผลว่าเธอป่วยอยู่ เธอเป็นหนึ่งในผู้พิ

ตอนที่ 23 ไม่มีตำนานในเกมนี้หรอกนะ!

นัทสึยะ โยรุฮานะค่อยๆกัดริมฝีปากของเธอและเงียบไป เซจิเค้นสมองของเขาเมื่อเห็นการแสดงออกของเธอ "โอะ ไอ้คนผมบลอนด์นี่เอง" ในที่สุดเขาก็สามารถจำได้แล้ว ทาคาโอะ ยามาโมโตะเป็นชื่อของผู้ชายผมบลอนด์คนนั้น ที่ถูกเขาเตะไข่จนแตกนี้เอง เขาไม่เคยแม้แต่จะคิดถึงชื่อของคนที่ไร้ค่าแบบนี้ "เขาที่หายตัวไปเหรอครับ เกิดอะไรขึ้น ?" แม้ว่าอาการบาดเจ็บของเขาจะรุนแรงมาก แต่ก็ไม่ใช่เรื่องที่หายขาดได้ง่ายใช่ไหม ? เซจิที่ไม่ค่อยคุ้นเคยกับขีดความสามารถทางการแพทย์ของโลก แต่เขาพบว่ามันยากที่จะเชื่อได้ว่าคนผมบลอนด์นั้นจะสามารถออกจากโรงพยาบาลได้อย่างรวดเร็ว "เขาได้ออกจากโรงพยาบาลแล้ว และทั้งครอบครัวหรือตำรวจก็ไม่สามารถหาเขาพบได้ โดยปกติแล้วเขาไม่ควรแม้แต่จะสามารถเดินด้วยอาการบาดเจ็บแบบนั้น" นัทสึยะพูดเบา ๆ "มันฟังดูแปลกๆ... คุณเป็นห่วงว่าเขาจะมาหาทางแก้แค้นมิกะหรือผมงั้นเหรอครับ นั่นเป็นเหตุผลที่คุณบอกให้ผมรู้ ?" นัทสึยะ โยรุฮานะยังคงนิ่งอยู่ไม่กี่วินาที "นั้นก็เป็นเหตุผลหนึ่ง แต่จริงๆแล้วมันไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับพวกนายมากนักหรอก"